کیستی تو ؟
کیســتی تو؟
گه چو دیوی بینمت گه چون پری
گه زاینو گه زآنهم ســــــــــرتری
گه چو دراوجی سراسر مست می
پرزشور و عشق وعاری ازخری
گه چنـــــان دیوی لبالب از شرر
می زنی گوش دل خود بر کری
کیســتی تویاکه اندر جان توست
سالها بگذشـته ای زین سرسری
گــوش ده ای عاقل بــــــا اختیار
فهــم این به از دوصد گنج زری
صبح اول روزخلقـت جانِ جان
مستعــد ت کرده بهر هر دری
تا کدامــــــین ره گزینی در سفر
اخـتـیار آمد دلـــــیل بـرتـــــری
زان پس از بهـــر گنه یاکه ثواب
گشته ای سابق به هرنیک وشری
گر به شر سابق شوی یا برپری
هردو را درعاقــــــبت خواهی بری
لاکــــــن ار بردی زآن دیو ســیه
دان شکستی جوهر و خود ابتری
گر نهادی آن پری در پشت سـر
صاحب کوثــربه روز محشری
کامران یوسف شهروی